Konstelacje

---

1.	Crimson Bouquet: Podczas stanu Paramita Papilio, aktywowanego przez Guide to Afterlife, Ataki Szarży Hu Tao nie zużywają staminy.
2.	Ominous Rainfall: Zwiększa ilość obrażeń zadawanych przez “Blood Blossom” o wartość równą 10% maksymalnego HP Hu Tao w momencie użycia efektu. Dodatkowo, Spirit Soother również zastosuje efekt “Blood Blossom”
3.	Lingering Carmine: Zwiększa poziom umiejętności Guide to Afterlife o 3. Maksymalny poziom ulepszenia to 15.
4.	Garden of Eternal Rest: Po pokonaniu przeciwnika dotkniętego przez Blood Blossom, które Hu Tao sama nałożyła, wszyscy pobliscy sojusznicy w grupie (z wyjątkiem samej Hu Tao) będą mieli wskaźnik CRIT Rate o 12% przez 15 sek.
5.	Floral Incense: Zwiększa poziom umiejętności Spirit Soother o 3. Maksymalny poziom ulepszenia to 15.
6.	Butterfly’s Embrace: Uruchamia się, gdy HP Hu Tao spadnie poniżej 25% lub gdy otrzyma śmiertelne trafienie: Hu Tao nie padnie w wyniku poniesionych obrażeń. Dodatkowo, przez następne 10s wszystkie jej Elemental i Physical RES są zwiększone o 200%, jej CRIT Rate jest zwiększony o 100%, a jej odporność na zakłócenia jest znacznie zwiększona. Efekt ten uruchamia się automatycznie, gdy Hu Tao zostanie 1 HP. Może wystąpić tylko raz na 60s.

Wygląd i osobowość

 

Hu Tao

Historia nr 1

 “Zakład Pogrzebowy Wangsheng jest wyjątkowy, ponieważ ma obowiązki wobec obu światów, żywych i martwych”

Uroczystości pogrzebowe pozwalają śmiertelnikom odejść z tego świata z godnością.
A Zakład Pogrzebowy Liyue’s Wangsheng podobno maluje ostatnie pociągnięcia na zwojach ludzkiego życia w najbardziej wysublimowany sposób.
Tradycyjne pogrzeby obejmują wiele etapów, takich jak organizacja czuwania, pochówek, umieszczenie tablicy pamiątkowej… Wszystkie z nich podlegają ścisłym zasadom.
Niezależnie od pozycji społecznej i statusu majątkowego, wszyscy, którzy opuszczają ten świat, zasługują na ceremonię, która przyniesie im zaszczyt. Taka jest filozofia obsługi klienta w Zakładzie Pogrzebowym Wangsheng.
Można by pomyśleć, że tak renomowana organizacja powinna być kierowana tylko przez osobę o najwyższej wiedzy i sprycie.A jednak ciężki płaszcz 77. dyrektora spadł na barki młodej kobiety, jaką jest Hu Tao.

W Liyue cieszy się ona dość dobrą reputacją. Za każdym razem, gdy ktoś wspomina o Hu Tao, jego rozmówcy mają ogromne trudności z płynnym prowadzeniem rozmowy.
Chociaż jest powszechnie chwalona za swój dowcip i spryt, jej ekscentryczne pomysły nie są już tak mile widziane, gdyż często puszcza wodze fantazji.

Już jako trzylatka czytała tomy klasycznych tekstów, robiąc przy tym pompki na rękach. W wieku sześciu lat zrywała się z lekcji i zasypiała w trumnach. Gdy miała osiem lat, zaczęła mieszkać w domu pogrzebowym i uczyć się etykiety ceremonii żałobnych…

Nigdy nie użyto by słowa “wyważona”, aby opisać jej zachowanie.
W wieku nastoletnim Hu Tao po raz pierwszy została poproszona o poprowadzenie ceremonii pogrzebowej.
Pracownicy zakładu pogrzebowego i konsultanci oczekiwali jej debiutu z żołądkami ściśniętymi jak gdyby byli zawieszeni nad szczytami Jueyun Karst.

Historia nr 2

Na szczęście Hu Tao traktuje działalność zakładu z najwyższą uwagą i zawsze dąży do rozwoju swojej firmy.

“W Zakładzie Pogrzebowym Wangsheng żywi dają nam Pieniądze, abyśmy mogli zobaczyć zmarłych w ich drodze. Jesteśmy zobowiązani wobec obu stron, więc musimy upewnić się, że obie strony będą zadowolone.”

Jeśli chodzi o zasady obowiązujące w zakładzie, Hu Tao zna je wszystkie jak własną kieszeń.
Każdego dnia gdy zakład zamyka swoje drzwi, Hu Tao zaprasza konsultantów z różnych dziedzin życia, aby przekazali swoje nauki przedsiębiorcom pogrzebowym.

“Tradycja żałobna jest niczym nauka. Nie może być ona wykonywana na podstawie wrażeń i osobistych przyzwyczajeń”.

Ze wszystkich konsultantów, Zhongli jest tym najbardziej szanowanym. Jego lekcje okazały się najbardziej skutecznymi w rozwijaniu kompetencji pracowników zakładu pogrzebowego Wangsheng.
Mimo że Hu Tao ciągle mu dokucza z powodu jego staroświeckiego stylu, jest on również osobą, do której ma ona największe zaufanie.
Ponadto, Hu Tao zawsze instruuje swoich pracowników, aby szanowali życzenia swoich klientów i nie nalegali na żadną konkretną formę pogrzebu.

“Niektórzy klienci życzą sobie jedynie spokojnej ceremonii, inni wybierają bardziej żywiołowy charakter ceremonii. Są też klienci z bogatszych sfer, którzy życzą sobie najbardziej wystawnej ceremonii pogrzebowej. Usługi, które świadczymy, muszą być skrojone na miarę, zgodnie z potrzebami klientów.”

Odkąd Hu Tao przejęła prowadzenie zakładu, jego działalność stała się solidna i niezawodna, a ceremonie są przeprowadzane tak taktownie, że wielu przesądnych ludzi w Liyue zmieniło swoje nastawienie do organizacji pogrzebów.

Mimo to, Hu Tao nadal ma tendencję do wymykania się, znikając, gdy tylko jej pracownicy zajmą się słuchaniem wykładów.

Zainteresowania i hobby tej młodej pani dyrektor są równie ekscentryczne jak jej osobowość, a jednak trudno z całą pewnością stwierdzić, czy są to zajęcia czysto rekreacyjne.
Cień Hu Tao można dostrzec w oświetlonych księżycem dokach lub na najwyższych, najbardziej niebezpiecznych punktach widokowych w górach, gdzie najprawdopodobniej będzie podziwiać krajobrazy i układać swoje myśli w poezję.
Uwielbia włóczyć się swobodnie nocą, szukając inspiracji. Kiedy przyjdzie natchnienie, niezależnie od miejsca, w którym się znajduje, nie może się powstrzymać od napisania wiersza.
Przy odrobinie szczęścia wędrowni kupcy, którzy odpoczywają w Kamiennym Lesie Huaguang, mogą zobaczyć tajemniczą dziewczynę, która w samotności zajmuje się zabawą.
Hu Tao może godzinami grać w czteroosobową grę karcianą, w której nikt jej nie towarzyszy.
Radość płynąca z tego typu aktywności pozostaje jednak tajemnicą dla wszystkich poza samą Hu Tao.

Historia nr 3

Ministerstwo Spraw Obywatelskich jest strzeżone przez dwa lwy z kamienia, będące symbolem władzy i autorytetu.

Jednak Hu Tao, która pewnego dnia przechodziła obok budynku ministerstwa, zobaczyła je w innym świetle. Na początku przyglądała się lwom z zastanowieniem, ale wkrótce jej zamyślona twarz ustąpiła miejsca szerokiemu uśmiechowi, gdy poklepała je po przednich łapach.

Od tego momentu Hu Tao często odwiedzała i głaskała kamienne posągi. Nie tylko rozmawiała z nimi, ale także nadawała im imiona – Whiskers dla tego po lewej i Mittens dla tego po prawej.
Od czasu do czasu przynosiła nawet wiadro z wodą i dużą szczotkę, żeby je wykąpać, a każdy ruch był tak ostrożny i przemyślany, że można by pomyśleć, że to jej prawdziwe zwierzęta domowe.

Tak się złożyło, że przed kioskiem Xinyue, niedaleko budynku ministerstwa, można było znaleźć jeszcze jednego kota, żywego i oddychającego w typie calico, który rozkoszował się lokalnymi przysmakami. Pewnego dnia kilku mieszkańców miasta przyszło pobawić się z ulubieńcem z restauracji, tworząc interesujące tło dla osobliwości Hu Tao. Na widok zdziwionych spojrzeń przechodniów, Hu Tao okazała niezachwianą pewność siebie.

“Jasne, twój kotek jest słodki, ale to samo można powiedzieć o moich Whiskers i Mittens. Ich futro może być twardsze, ale nadal są tak samo puszyste! Każde zwierzę, które przynosi ludziom radość, może zostać pupilem. A jeśli chodzi o majestatyczny wygląd, twój mały futrzak po prostu nie może równać się z moimi lwami!”.

Można powiedzieć, że to wyjaśnienie spotkało się z jeszcze większą konsternacją wśród gapiów.
Jednak grupą ludzi, którzy byli najbardziej zszokowani wybrykami Hu Tao byli strażnicy ministerstwa. Około północy przed budynkiem często dało się słyszeć delikatne odgłosy kroków. Początkowo strażnicy podejrzewali, że to złodziej szykujący się do obrabowania urzędu. Ku ich nieustannemu zdziwieniu, okazało się, że to tylko młoda dama bawiąca się z kamiennymi lwami.

Strażnicy stanęli przed jeszcze większym problemem, gdy po tym, jak wszyscy niechętnie przyzwyczaili się do jej obecności, Hu Tao zaprzestała swoich wizyt.
Oznaczało to, że odpowiedzialność za czyszczenie posągów ponownie spadła na barki strażników.
W związku z tym, zdecydowali się trzymać wartę przy lwach przez wiele dni, oczekując powrotu Hu Tao. Gdy w końcu mieli okazję zapytać ją, dlaczego nie chce już więcej przychodzić, otrzymali najbardziej absurdalną z odpowiedzi.

“Whiskers i Mittens są teraz dorośli i potrafią o siebie zadbać! Przepraszam, jestem spóźniona na moją rozmowę z Posągiem Siedmiu na temat sensu życia!”

Historia nr 4

Niedługo po pierwszym spotkaniu z małą zombie, Hu Tao zdecydowała, że jako jej samozwańcza prawdziwa przyjaciółka, powinna zapewnić Qiqi wieczny spokój.

Hu Tao kilkakrotnie porywała Qiqi, za każdym razem dokładnie analizując sytuację, w tym obliczając najbardziej korzystny czas ceremonii, dążąc do przeprowadzenia standardowej procedury kremacji, po której umieszczała Qiqi w grobowcu na obrzeżach miasta.

W zasadzie już by jej się to udało, gdyby nie odpowiednio wczesne interwencje Baizhu.

Za każdym razem, gdy właściciel Apteki Bubu zdołał je dogonić, Hu Tao miała już Qiqi zapakowaną w torbę, z której wystawała tylko jej głowa, wpatrując się w całkowitym zdezorientowaniu, gdy Hu Tao energicznie kopała dół na grób.

Po tym wszystkim, Hu Tao wysłała Qiqi list z przeprosinami, w którym wyraziła głęboki żal, że nie była w stanie zapewnić Qiqi wiecznego odpoczynku wystarczająco szybko.

W oczach Hu Tao, Qiqi odeszła już dawno temu, ale została uwięziona na tym świecie i nie może uwolnić się od wiecznego cierpienia.

Baizhu, ze swojej strony, po spotkaniu Qiqi stał się jeszcze bardziej nieugięty w swoim dążeniu do osiągnięcia wiecznego życia. Ten akt sprzeciwu wobec cyklu życia i śmierci był nie do przyjęcia dla Hu Tao.

Chciała pochować Qiqi nie tylko z powodu szacunku dla przyjaciółki, ale również po to, aby przywrócić naturalny porządek.

Ale Qiqi nie mogła się bardziej nie zgodzić, ponieważ bała się śmierci i nie przepadała za Hu Tao za podejmowane przez nią próby jej pochówku.

Ponieważ walka między Hu Tao a nią trwała tak długo, Qiqi doświadczyła przełomu. Zaczęła zapamiętywać sobie miejsca, w których mogłaby się ukryć, aby uniknąć schwytania przez Hu Tao.

Być może to właśnie z powodu tych desperackich prób przetrwania Hu Tao postanowiła zrobić coś niezwykłego i zagłębić się w przeszłość Qiqi.

Historia jej wypadku i tajemnica adepti… Ta seria zbiegów okoliczności sprawiła, że serce Hu Tao zaczęło się wahać.

Skoro wola życia Qiqi jest tak silna, nie powinna być zmuszana do zmiany życia. Biorąc pod uwagę okoliczności, może być traktowana tylko jako rzadki wyjątek, który wymyka się naturalnym prawom.

Od tego czasu stosunek Hu Tao do Qiqi zmienił się drastycznie, do tego stopnia, że ta zaczęła ją rozpieszczać.
Niestety, szkody zostały wyrządzone i Hu Tao stała się zmorą Qiqi. Mała zombie może potrzebować jeszcze kilku lat, aby zapomnieć o swoich urazach.

Historia nr 5

Hu Tao nie jest tak naprawdę najbardziej znana z roli dyrektora, ale ze swojego innego wielkiego osiągnięcia: pisania poezji.

Nazywa samą siebie “wersyfikatorką z najciemniejszych zaułków“, a wolne wiersze wypływają z jej ust bez opamiętania, kiedy tylko ma wolną chwilę, by wyjść na ulicę.

“Hilitune” jest najsłynniejszym utworem Hu Tao, uwielbianym nie tylko przez mieszkańców Portu, ale będącym na ustach dzieci aż po Qingce Village.
Hobbyści i krytycy byli bardzo zaskoczeni prostotą, ale zarazem głęboką oryginalnością “Hilitune” i jego powstania, i tłumnie udawali się do Wanwen Bookhouse w poszukiwaniu dzieł tego wielkiego poety. Niestety, antologie Hu Tao, nazwane odpowiednio “Fiddlesticks” i “Of Common Lives”, nie zostały jeszcze opublikowane.

Xingqiu, zawsze pogrążony w książkach, również chciał poznać tę dziwną osobę, wybrał więc odpowiedni dzień na wizytę i przyniósł ze sobą prezent.
Oboje od razu przypadli sobie do gustu, wymieniali się wskazówkami i improwizowaną poezją w głównej sali Wangsheng – a kiedy spotykała się z tradycyjną, artystyczną poezją Xingqiu, Hu Tao zawsze potrafiła odwdzięczyć się jakimś dziwnym i cudownym wersetem.

W tym chaosie tkwił sens, rytm dziwaczności, który każdy mógł dostrzec, a do tego wpadał w ucho.
W ten sposób “biła starego mistrza niewyszkolonymi pięściami”, pozostawiając Xingqiu bez słów.
Poetycki sparing zakończył się polubownie i od tamtej pory pozostają przyjaciółmi, czytając i komponując ze sobą wiersze, kiedy tylko mają czas się spotkać.
Z czasem Chongyun również został wciągnięty do roli arbitra, a ich śmiech wypełniał ulice.

Wiersze zrodzone z tych sesji były również zapisywane przez przechodniów.

Jeśli kiedykolwiek słyszałeś parę dopasowanych wierszy, jeden surowy, a drugi żartobliwy, to najprawdopodobniej słyszałeś taki, który został stworzony wspólnie przez Hu Tao i Xingqiu.

Harmony Hexagram Hat.

Kapelusz ten jest nieco twardszy, a jego przód zdobią insygnia zakładu pogrzebowego Wangsheng

Mówi się, że kapelusz ten został przekazany Hu Tao przez 75. dyrektora.Jednak ten dyrektor był ogromny, muskularnym mężczyzną i miał głowę przynajmniej o dwa rozmiary większą niż ona.

Ostatecznie Hu Tao musiała spędzić cały dzień i noc, aby własnoręcznie przerobić kapelusz tak, aby jego wymiary pasowały na jej głowę. Kiedy spotyka innych ludzi, mówi im: ten kapelusz jest magiczny, chroni dobro i odstrasza zło, jest przynoszącym pokój!

Przedsiębiorcy pogrzebowi śmieją się i pozostawiają to tak, ale 77. pani dyrektor wyraźnie ceni sobie ten kapelusz.

Bez względu na deszcz, burzę, czy też na to, że Hu Tao wróci późno oblepiona błotem, kapelusz pozostaje nieskazitelnie czysty.

Kwiat śliwy zdobiący bok kapelusza jest zerwany z drzewa śliwy, które Hu Tao sama zasadziła i wyhodowała.
Proces jego tworzenia jest następujący: zerwanie i wysuszenie na powietrzu, następnie malowanie, lakierowanie i obrysowanie, a następnie suszenie na słońcu przez trzy dni i voila – piękny dodatek, miękki w dotyku i o delikatnym zapachu.

Vision

Ta opowieść powinna zacząć się od pogrzebu dziadka Hu Tao.
Dziesięć dni przed samym pogrzebem, stary Hu odszedł w wyniku choroby. Zgodnie z ostatnią wolą samego staruszka, Zakład Pogrzebowy Wangsheng zorganizował wielki pogrzeb, który poprowadziła Hu Tao.

Mająca wówczas zaledwie trzynaście lat Hu Tao, która później miała zostać dyrektorem, sama dokonała wszystkich przygotowań na najwyższym poziomie, co wywarło ogromne wrażenie na przedsiębiorcach pogrzebowych.

Po pogrzebie, trzynastoletnia Hu Tao chwyciła swoją torbę podróżną i samotnie wymknęła się w środku nocy. W jej torbie było tylko kilka racji żywnościowych, trochę wody i środek do wytwarzania światła. Zmierzała w kierunku tajemniczej i rzadko uczęszczanej granicy.

Kierując się prosto ze wzgórza Wuwang, można dojść do “granicy”. Jest to linia oddzielająca od siebie życie i śmierć, której tajemnicami od pokoleń zajmuje się Zakład Pogrzebowy Wangsheng. Według legendy jest to miejsce, w którym przebywają dusze dawnych krewnych i duchy osób o niespełnionych aspiracjach. Dla Hu Tao ta podróż była szansą, aby jeszcze raz zobaczyć dziadka, zanim odejdzie na zawsze.

Przez dwa dni nieustannie podróżowała, aż w końcu dotarła do celu, ale po przybyciu na miejsce nie była w stanie zlokalizować swojego dziadka. Przechadzała się między niezliczonymi duszami, ale żadna z nich nie przypominała starego człowieka.

Została tam przez cały dzień, zanim zasnęła z wyczerpania, budząc się przy nocnym niebie i obfitej rosie. Wokół niej zebrało się kilka samotnych duchów, klaszczących i śmiejących się:

” Głuptasie, dlaczego Stary Hu miałby tu być? Co sobie myślałaś, szukając tutaj swoich krewnych?”.

Nie dając się tak łatwo przekonać, Hu Tao kontynuowała czekanie, dzień po dniu. Jej racje żywnościowe stopniowo znikały, a zapasy wody wysychały, ale jej dziadek nie pojawiał się. W końcu przyszła do niej mała, stara kobieta.

Spojrzała na wyczerpaną Hu Tao i uśmiechnęła się, mówiąc:
“Spójrz na swój upór, jesteś dokładnie jak Stary Hu. To szkoda, ale żaden z dyrektorów zakładów pogrzebowych Wangsheng nigdy by się tu nie zatrzymał. Pochodzisz z rodziny o prostej mowie, więc pozwól mi się odwdzięczyć… Wracaj. Wróć do miejsca, z którego pochodzisz.”

Stara kobieta pożegnała się z Hu Tao, po czym przeszła przez granicę i oddaliła się. Hu Tao obserwowała jak postać tajemniczej kobiety maleje i znika, a jednocześnie pojawiło się uczucie zwątpienia połączone z ulgą.

W końcu doszła do wniosku, że nieobecność jej dziadka była spowodowana tym, że zaraz po przybyciu przekroczył granicę i udał się do miejsca, z którym był związany. W życiu był otwarty i uczciwy, nie żałował niczego, więc czy słusznie jego odejście miało być ujęte w ramy żalu?

Z uśmiechem ruszyła w drogę powrotną.

Daleki księżyc rzucał słabe światło w drodze, ale teraz został zamieniony na jasne światło świtu. Podczas wędrówki Hu Tao pomyślała o powiedzeniu, które często cytował jej dziadek: “Żyj w życiu, umrzyj w śmierci. Podążaj za swoim sercem, rób co możesz.”

Było południe, gdy Hu Tao dotarła do domu. Wspięła się przez mur na tylne podwórze, poszła prosto do swojego pokoju i rozpakowała swoją torbę podróżną.

Gdy jej jedzenie i woda już dawno się skończyły, a reszta rzeczy została rozpakowana, w torbie, którą uznała za pustą, znajdowała się kolorowa Vision. Ciekawe kiedy się pojawiła?

Jako jedna z niewielu osób, które odważyły się odwiedzić granicę, być może działania Hu Tao poruszyły jakiegoś nieznanego boga.

Być może to był dar niebios… ostateczne uznanie jej siły.

Grafika: Ziomas
Korekta: Sarenka