Historia nr 1

Razor żyje wśród wilków za dnia i nocą.

Wszystkie są z Razorem tak blisko, jak to tylko możliwe. Wie, który wilk wyje najgłośniej, który biega najszybciej, który najlepiej radzi sobie z zasadzkami — nie ma takiego, którego Razor nie zna.

Razor potrafi ocenić nastrój wiatru, wyczuć zapach z kilometrów i zna wiele praktycznych zastosowań dla wszelkiego rodzaju roślin. Jedynym, czego nie pamięta są twarze jego rodziców. Jakimi byli ludźmi? Nieważne, jak bardzo się stara, nie jest w stanie sobie przypomnieć.

Jego pamięć sięga czasu, gdy już żył razem z wilkami. Przyjęły go one jak swojego, stał się częścią ich “lupical”, słowa, którego nauczył go ktoś inny, oznaczającego rodzinę.

Historia nr 2

Maleńkie śpiewające rzeczy latają po niebie.

Chmury są długie i puszyste, jak wilczy ogon.

Świat Razora jest prosty.

W słoneczny dzień biegasz po polu polując lub próbujesz ubić swoją zdobycz na kwaśne jabłko, w deszczowy dzień chowasz się w wydrążonym drzewie i zasypiasz przytulony do futrzanego przyjaciela, za poduszkę mając trawę i liście. Jedz tyle, ile możesz i pij dużo wody. Ochłodź się w jeziorze, gdy jest ci gorąco, i poszukaj soczystych jagód, gdy jesteś spragniony.

Razor patrzy na swoje ciało, a następnie na ciała swoich krewnych.

Wie, że się od nich różni.

Ale Razor uważa, że nie ma w tym nic złego.

Historia nr 3

Pewnego dnia w góry przybył wysoki mężczyzna i zakłócił spokojne życie Razora.

Razor nie wiedział, kim był ten mężczyzna, wiedział tylko, że był człowiekiem. Widząc zmieszany wyraz twarzy Razora, mężczyzna posłał mu przyjazny uśmiech.

“Hej kolego! Dlaczego nie wrócisz ze mną do Mondstadt?”

To powiedziawszy, mężczyzna wyciągnął do niego rękę.

Ale ani Razor, ani wilki nie zrozumieli jego gestu. Wyczuwając zagrożenie, wilki stanęły między Razorem a mężczyzną, aby trzymać go z dala. Razor zanurkował pod puszystymi ogonami wilków. Spojrzał na swoje ciało, a następnie wyjrzał przez szczeliny w wilczym futrze, aby przyjrzeć się mężczyźnie.

Razor wiedział, że nie jest najmądrzejszą z istot i nie potrafił odpowiedzieć na pytanie, które krąży w jego głowie po dzień dzisiejszy.

„Jestem człowiekiem czy wilkiem?”

Historia nr 4

To właśnie ten człowiek, nadał Razorowi jego imię.

Prosty Wilkołak nie potrafił zrozumieć zawiłości ludzkiego języka, ale z wyrazu twarzy mężczyzny wywnioskował, że nadawał mu imię.

„Rae-zer”.

Cienie rzucane przez drzewa Wolvendomu skróciły się, a potem znów wydłużyły.

Mężczyzna nauczył Razora, jak wymachiwać mieczem. Choć ten stalowy pazur może być nieporęczny, pomyślał Razor, był przynajmniej wystarczająco ostry, by przecinać gałęzie drzew.

„Teraz możesz chronić swoich przyjaciół”.

“Prry-jaa-ciół…”

Razor naśladował dźwięki wydawane przez mężczyznę, jednak nie rozumiejąc, co miał na myśli. Również nie rozumiał, dlaczego nazwy rzeczy są w ogóle tak ważne. W końcu nigdy nie poznał imienia tego człowieka przed jego wyjazdem.

Historia nr 5

“Mistrzu, co to jest… ‘przyjaciele’?” 

Razor zapytał kiedyś swojej nowej mentorki, pracując nad zakresem swojego słownictwa. Jego ubrana na fioletowo nauczycielka zdawała się wiedzieć wszystko – od tego, jak zrobić placki ziemniaczane z ziemniaków z ziemi, po imię najjaśniejszej gwiazdy na letnim, nocnym niebie.

Jednak Lisa po prostu uśmiechnęła się i ziewnęła, nie odpowiadając mu na pytanie. Razor myślał o tym, gdy wiał wiatr, gdy padał deszcz — nawet wtedy, gdy jagody Wolfhooku utknęły w jego futrze. Zwyczajnie nie potrafił tego rozgryźć.

Aż pewnego dnia Razor spotkał jasnoczerwoną, „ognistą” dziewczynkę. Stali razem na wietrze, moczyli się razem w deszczu — nawet tarzała się z nim w krzakach Wolfhooku. Nazywała się Klee. Kiedy Razor bawił się z nią, czuł się jakby znowu był wilczym szczenięciem.

“Przyjaciele… to…lupical.”

Razor może i nie rozumie złożoności ludzkich relacji, ale ma wobec nich szczerą, pierwotną lojalność.

“Więc… chroń przyjaciół… lupical… życiem.”

Wataha wilków wyje w oddali, wzywając go do domu. Razor nadal nie wie, czy jest człowiekiem, czy wilkiem. Ale i tak jest szczęśliwy.

Surowa, drewniana skrzynka Razora

W pudełku tak prymitywnie wykonanym, że trzeba zachować szczególną ostrożność przy jego otwieraniu, kryją się największe skarby Razora. Odłamana rękojeść wielkiego miecza, bajka dla dzieci zatytułowana „Wilk i Windwheel Aster” oraz sucha, uschnięta, czterolistna koniczyna. Chociaż chłopiec nie rozumie ani zawiłości stosunków międzyludzkich, ani zwyczajów świata, Razor wie, że są to dary od tych, których nazywa się „przyjaciółmi” — i to właśnie czyni je jego najcenniejszym skarbem ze wszystkich.

Vision

Historia tego, jak Razor otrzymał swoją Vision, jest jedną z niewielu wspomnień, o których chciałby zapomnieć.

Pewnego dnia, podczas burzy z piorunami, Abyss Mage zaatakował Razora od tyłu i odciągnął go od stada. Wataha wilków pobiegła mu z pomocą i stoczyła nieustraszoną walkę, ale każdy z nich został przez niego pokonany. Patrząc bezradnie na swoich drogich towarzyszy, którzy zostali skrzywdzeni, Razor wydał z siebie potężny ryk, podobny do wydawanego przez osaczone zwierzę.

“Lupical!”

Napędzany wszechpotężną furią, w jego wnętrzu wzrosła moc silna niczym błyskawica i nagle poczuł przypływ enegii żywiołów. Był gotowy do ochrony. Był gotów pomścić. Zrzucił kajdany i uniósł broń. Abyss Mage został pokonany przez dziki i niepowstrzymany szał energii Electro, jednak było już za późno, by uratować wilczych towarzyszy Razora.

…

Chociaż uzyskał Vision, Razor nie był w stanie manipulować żywiołem Electro z finezją. Pewnego dnia, wiele księżyców później, kiedy spotkał Wiedźmę Purpurowej Róży, Lisę, zaczął poszerzać “ludzką wiedzę”.

“Przyjaciele, ranni… Nigdy więcej! Będę… ich chronić.”

Z każdym dniem Razor stawał się coraz sprawniejszy w używaniu swojej Vision. Złożył sobie milczącą obietnicę: „Stanę się silniejszy. Stanę się najsilniejszy ze wszystkich”. Ponieważ może nadejść dzień, w którym jego lupical stanie w obliczu kolejnego zagrożenia i tym razem będzie mógł ich ochronić.

Źródło
Korekta: KotelTheCat

*Powyższe tłumaczenie jest własnością strony https://genshin-impact.pl/ i nie zezwalamy bez uzyskania zgody na kopiowanie i rozprzestrzenianie go.