Historia nr 1

Jeśli Rosaria została pouczona, to prawdopodobne jest, że wcześniej była już pouczana tysiąc razy na temat jej niekonwencjonalnego zachowania. Jednak z jakiegoś powodu, nigdy nie poniosła żadnych poważnych konsekwencji za swoje wykroczenia. Nie współpracuje z siostrami z kościoła i rzadko pojawia się na uroczystościach w mieście. 

Dziwna i tajemnicza Rosaria porusza się prawie jak smużka czarnego dymu – mrugnij, a przegapisz ją, gdy rozproszy się w powietrzu. Jej interakcje społeczne nigdy nie są bardziej niż powierzchowne, a przez resztę czasu trzyma się na uboczu. Jednak Siostra Victoria powiedziałaby, że zawsze dobroduszna Barbara to jedyna osoba, która próbowała zbliżyć się do Rosarii.

“Proszę, nie pal w Katedrze…”
“Czy następnym razem mogłabyś przybyć na ceremonię na czas…?”
“I… Hej, wracaj, jeszcze nie skończyłyśmy rozmawiać!”

Barbara nieustannie goni za Rosarią, namawiając ją do wykonywania różnych codziennych obowiązków. Jednak nawet w obliczu Barbary, ukochanej idolki Mondstadt, Rosaria pozostaje zupełnie niewzruszona.
Przecież jej serce nie może być z kamienia, prawda?

Historia nr 2

Ruchy Rosarii są nieprzewidywalne. Często wyrusza bez powiadamiania nikogo i znika nawet na kilka dni. W takich sytuacjach nikt z duchownych nie jest w stanie jej znaleźć. Jedna z sióstr, która zajęła się obserwacją Rosarii, stwierdziła kiedyś, że “nawet bezpański kot powinien przynajmniej dać znać, zanim ucieknie…”

Rosaria wykorzystuje te zniknięcia do pracy, którą tylko ona może wykonywać, w zakamarkach niewidocznych dla innych. Nieznany kupiec, podejrzany podróżnik – czy ci ludzie zagrażają Mondstadt? Bada, rzuca cienie, a jeśli to konieczne, przesłuchuje. Jeśli muszą zniknąć, to Rosaria będzie ostatnią osobą, którą spotkają. Taką brudną robotę, która nie może ujrzeć światła dziennego, wykonuje wyłącznie własnymi rękami. Zawsze wyrusza po zachodzie słońca, kończąc pracę za jednym zamachem. Czasem, jeśli wróci bladym świtem, może rozpocząć dzień delektując się kieliszkiem wina do śniadania. Mieszkańcy Mondstadt żyją w złotym świetle słońca, ale Rosaria mieszka pod srebrnym światłem księżyca. Jest to zimne, przeszywające światło… tak jak lód, który tworzy swoimi zdolnościami Cryo.

“Są pewne rzeczy, o których młodzi ludzie nie muszą wiedzieć” – myśli Rosaria.

Choć, prawdę mówiąc, “młodzi ludzie” to w jej oczach wszyscy mieszkańcy Mondstadt, którzy żyją w świetle słońca, niezależnie od wieku.

Historia nr 3

Rosaria jest niczym kłąb dymu – nie da jej się sobie podporządkować. Niemniej jednak, gdy już podejmie się zadania, można mieć pewność, że poradzi sobie z nim z najwyższym profesjonalizmem. “Leniwa” to ostatnie słowo, którego ktokolwiek użyłby do opisania jej bezwzględnych przesłuchań podejrzanych osób. Dysponuje również wyjątkową siłę i zna słabości ludzkiego ciała jak własną kieszeń – i nie ma żadnych oporów przed wykorzystaniem tej wiedzy do zabijania. Ludzie znają ją jako leniwą, palącą papierosy siostrę, ale tak naprawdę jest niesamowitą obrończynią sprawiedliwości.
Dziwny los dla kogoś, kto pozornie otacza się światłem bogów. Co sprawiło, że stała się krwawą pogromczynią?
Dlaczego milczy, gdy to bogowie są chwaleni za obronę ludzkości?
Nie powinno nikogo dziwić, że Rosaria nie urodziła się i nie została wyhodowana w Mondstadt.

“Miasto, które ma to szczęście, że jest nudne, zawsze potrzebuje kogoś do brudnej roboty…” Rosaria gasi papierosa, mówiąc w charakterystyczny dla siebie ospały sposób.

“A jeśli o mnie chodzi, sprawy, którymi się zajmuję, są o wiele prostsze, niż życie zwyczajnej siostry.”

Historia nr 4

Rosaria może nie uczęszcza na spotkania modlitewne, ale to nie znaczy, że nie ma własnych teologicznych poglądów. Jej zdaniem wolność jest duchowym filarem ludu Mondstadt i to właśnie ona spowodowała, że ​​w ogóle tu trafiła. Rosaria urodziła się w odległej górskiej wiosce, ale wkrótce po urodzeniu została zabrana przez tych samych bandytów, którzy dokonali w jej wiosce przelewu krwi.

Wychowana przez tych rzezimieszków, nauczyła się walczyć, czasem kraść, innym razem wykonywać prace dorywcze dla reszty. Była ich służącą, ale także narzędziem, oszustem, nadal jednak pozostając jedynie dzieckiem. Walczyła zarówno z obcymi, jak i ze swoimi towarzyszami, a dorastanie było ciągłą walką o przetrwanie z głodem i zimnem.
Młodość Rosarii przypominała zachód słońca w Mondstadt – krwistoczerwony aż po horyzont i tak ulotny, że noc zapadała, zanim mogła się zatrzymać, by podziwiać widoki.

Ostatecznie, banda złodziei została unicestwiona przez Rycerzy Favoniusa. Jako ich najmłodszy członek, Rosaria miała szansę na zadośćuczynienie/zrehabilitowanie się.
Wielki Mistrz Varka przywiózł ją do Mondstadt. Miał szczerą nadzieję, że pewnego dnia uda jej się dopasować; doradził jej:

“Idź do Katedry i oczyść się w blasku naszego Archona. Nadal masz szansę odwrócić swój los i żyć normalnym życiem.”

Ale Varka nie spodziewał się, że Rosaria ciągle będzie opuszczać lekcje i unikać śpiewów. Wolałaby polować w dziczy, niż osiąść na stałe w służbie jako siostra. Dla niej złote promienie słońca były nie tyle oczyszczające, co oślepiające, ponieważ Rosaria już dawno zrozumiała, że ​​jest dzieckiem księżycowego światła i nie dało się uniknąć tego, że pewnego dnia powróci w objęcia ciemności.

Historia nr 5
Rosaria, najczęściej nieobecna w Kościele, zasłynęła swoją absencją bardzo wcześnie.

“Panno Rosario, proszę, okaż trochę więcej ostrożności w swoich działaniach! Jesteś członkiem Kościoła. Czy właściwym jest, że po prostu nigdy nie pojawiasz się na ćwiczeniu hymnu?”

“Proszę się uspokoić, Siostro Ophilo. Panienko Rosario, powiedziano mi, że nigdy nie uczęszczałaś na żadne z obowiązkowych zajęć. Czy to prawda?”

“Tak.”

“Matko Mario, proszę na to spojrzeć…esej teologiczny Rosarii to istny bałagan!”

“Panno Rosario, jeśli mogę szczerze zapytać… czy zamierza pani w ogóle wykonywać jakąś pracę tutaj, w Kościele?”

“Nie. Znalazłam już inne zajęcie.”

Rosaria nigdy nie okazała nawet cienia niepokoju w żadnej wymianie zdań. Co więcej, mówiła prawdę – rzeczywiście znalazła dla siebie inną pracę, i to o wiele mroczniejszą. Nieoczekiwanym zwrotem akcji było to, że ostatecznie wykonywała tę pracę pod egidą Kościoła. Nowicjuszka Rosaria nie opuściła duchowieństwa i bez większych incydentów została Siostrą Rosarią. Niemniej jednak, kiedy nie jest na misji, robi wszystko, co w jej mocy, aby uniknąć uczęszczania na zajęcia kościelne, zamiast tego udajesię do tawern na drinka lub wspinasię po murach miasta, aby podziwiać scenerię. A kiedy po prostu nie może uciec od kościelnych obowiązków, można być pewnym, że wyjdzie pierwsza. Natychmiast po zakończeniu pracy Rosaria znika. Czy w jasny dzień, czy w ciemną noc, jest jedna zasada, której nigdy nie złamie: żadnych nadgodzin.

Dziennik Kościelny

Dziennik z białą okładką, na której wypisane są słowa “Kościół Favoniusa”. Pismo jest piękne, ale treść jest najbanalniejsza z możliwych.

“Wino z mniszka lekarskiego– teraz osiemdziesiąt procent taniej!”
 “Fisherman’s Toast – niesamowity smak w niewiarygodnej cenie!”
 “Szalone zniżki na pszenicę – zapytaj przy ladzie, a zmielimy ją dla ciebie na mąkę.”
 “Kup trzy pomidory i odbierz jednego gratis!”
“Świeża Small Lamp Grass! Użyj jej, by oświetlić swoją łazienkę! Proszę, niech pan spojrzy”

 Jest coś niepasującego w tym, że tak wdzięczna i elegancka ręka kreśli losowy zbiór okrzyków i sloganów reklamowych. Ten dziennik jest reliktem z czasów, gdy Rosaria była nowicjuszką. Najwyraźniej musiała opuścić zajęcia i udać się na dachy ulicy handlowej, kąpiąc się w słońcu, słuchając eklektycznych okrzyków ulicznych sprzedawców i przenosząc je na papier.

Vision

Vision Rosarii przyszła do niej w wyjątkowo mroźną noc. Sprawy miały się nieciekawie dla gangu bandytów – ludzie głodowali, a zapasy żywności malały. Nigdy nie była w stanie najeść się do syta, więc głód zmusił Rosarię do ucieczki w mroźny wiatr, zamiast kontynuować ciężką pracę, którą musiała znosić. Jeden ze starszych gangu ścigał ją i sprowadził z powrotem. Był tą samą osobą, która zabrała ją z rodzinnej wioski i tym, który nauczył ją zabijać.

“Ucieczka czyni cię zdrajcą, a zdrajcy mogą zdobyć wolność tylko poprzez zwycięstwo w walce.”

Stary bandyta rzucił Rosarii stary sztylet.

“No, to chodź! Zabij mnie, a będziesz mogła opuścić to miejsce. Nadgryzł mnie już ząb czasu, podczas gdy twoją przewagą jest młodość. Dasz radę to zrobić, co nie?”

Nikt nie sądził, że będzie w stanie go zabić, a jednak stary lew rzeczywiście padł z pazurów nowonarodzonego lwiątka. W ten sposób bandyci tej samej nocy stracili starego członka, jednocześnie witając nowego. Początkowo niechętnie podchodzili do Rosarii, ponieważ zabiła jednego z nich, ale szybko zmienili zdanie po zobaczeniu Vision w jej dłoni. Z pewnością posiadacz Vision musiał być znacznie silniejszy niż jakiś stary głupek, który i tak miał kopnąć w kalendarz, prawda? A na dodatek jadła mniej, niż inni… Mogli w ten sposób zaoszczędzić trochę jedzenia. Tymczasem do zamarzniętego serca Rosarii wkradło się pytanie:

“Czy celowo pozwolił mi siebie zastąpić? …Czy fałszywy ojciec mógł żywić prawdziwe uczucie do dziecka, które tak spontanicznie ukradł?”

Źródło
Autor: Sarenka
Korekta:Koteł
Showcase: Orchidia92

*Powyższe tłumaczenie jest własnością strony https://genshin-impact.pl/ i nie zezwalamy bez uzyskania zgody na kopiowanie i rozprzestrzenianie go.
Tło