Wygląd i osobowość

 

Tartaglia

Historia nr 1

Jako najmłodszy Harbinger w historii Fatui, Childe nie jest związany tradycjami i gra według własnych zasad.

Choć ten samotny wilk nie jest zbyt dobrze postrzegany przez swoich rówieśników i nie zgadza się z ich metodami, jego swobodna postawa kryje w sobie odpowiedzialną, nieskazitelną skrupulatność.

Jest dumnym człowiekiem, który dotrzymuje słowa. Nawet jeśli obietnica, którą składa jest absurdalna, nigdy jej nie złamie. Niezależnie od tego, czy chodzi o wytępienie wszystkich smoków w ich legowiskach, zapuszczenie się w strefę najwyższego zagrożenia, czy pokonanie szlachcica w pojedynkę…

Nie tylko spełnia swoje obietnice, ale robi to z finezją i chirurgiczną precyzją… Będąc elitą Harbingerów, Childe zawsze pojawia się na wrażliwych rubieżach wrogich państw Snezhnayi, uderzając w momencie, gdy konflikt jest bliski wybuchu.

Historia nr 2

Według licznych legend krążących po Snezhnayi, Tartaglia przebywał na polu bitwy od 14 roku życia. Co dziwne, już w tak młodym wieku wydawał się być doświadczonym zabójcą, władającym wieloma technikami walki.

Jednak bardziej przerażająca niż jego umiejętności w walce była jego pasja do niej. Niebezpieczne bitwy tylko go pobudzały, a przerażający przeciwnicy jeszcze bardziej go ekscytowali.
Arogancja i zarozumiałość u Childe’a wynikają z faktu, że brał udział w niezliczonych bitwach i posiadał ogromne doświadczenie w walce.

Z drugiej strony, ponieważ pozostali Harbingerzy obawiają się, że jego kłótliwa osobowość może sprowadzić na nich dodatkowe problemy, nieustannie wysyłają go na misje do miejsc położonych jak najdalej od rodzinnej Snezhnayi, aby mogli uniknąć skutków jego zachowania.

Człowiek ten jest nieustannie w samym centrum burzy, a niezwykłe doświadczenia sprawiły, że stał się także osobliwym artystą, który czerpie radość z pochwał ze strony innych ludzi.
W przeciwieństwie do innych członków Harbingerów, którzy wolą się nie ujawniać, Tartaglia często ogląda publiczne występy, a czasem nawet sam staje się ich częścią.

Historia nr 3

Wędkarstwo podlodowe było jednym z hobby Tartaglii od dzieciństwa.

W tamtych czasach nie był znany ani jako Tartaglia, ani jako “Childe”, jak nazywają go Fatui, lecz jako Ajax, nazwany przez ojca na cześć pewnego bohatera. Razem z ojcem wycinał przeręble na zamarzniętych jeziorach, po czym siadał obok nich i zajmował się swoimi żyłkami.

Praca ta nie należała do najłatwiejszych i czasami zajmowała cały poranek.

Ale czy to podczas skuwania grubego lodu, czy długiego oczekiwania pomiędzy połowami, zawsze towarzyszyły mu niekończące się opowieści ojca o wielkich przygodach.
Były to opowieści o przygodach jego ojca z czasów młodości, które stały się przyszłością, jaką Tartaglia skrycie sobie wyobrażał.
Z uwagą wysłuchiwał opowieści, wcielając się w bohaterów, zanurzając się w nich bez reszty, nawet gdy czekali na branie ryby.

Nawet po opuszczeniu domu, Ajax, znany później jako “Childe” Tartaglia, podtrzymywał swoje hobby.
Już nie towarzyszyły mu opowieści o minionych czasach, ale wędkarstwo stało się okazją do treningu – doskonalenia wytrzymałości i technik walki.
Tak długie okresy rozmyślań nad doskonaleniem swoich umiejętności sprawiły, że kwestia udanego połowu szybko przestała mieć znaczenie.

Historia nr 4

W przeciwieństwie do tego, co może myśleć reszta świata, Tartaglia nie urodził się z wyjątkowymi umiejętnościami w walce.

Ale nigdy nie opowiedziałby nikomu o tym decydującym spotkaniu…

Kiedy miał 14 lat, uciekł z nudnego, monotonnego życia w domu, z mieczem i workiem pieczywa w ręku.

Ten 14-letni chłopiec zgubił się w zaśnieżonym lesie.

Goniony przez stada niedźwiedzi i wilków, stracił grunt pod nogami i wpadł w bezdenną szczelinę na powierzchni ziemi.

Tam zobaczył nieskończone możliwości innego, starożytnego świata. Spotkał tam tajemniczą kobietę szermierza…

A może należałoby powiedzieć, że to mroczne królestwo wyczuło palącą ambicję w sercu chłopca.
Ten mrok był czymś, w co Harbingerowi nigdy więcej nie było dane się zagłębić.

W ciągu tych trzech miesięcy kobieta miecz nauczyła Tartaglię, jak bez przeszkód przejść przez Abyss, a co ważniejsze, wykształciła w Ajaxie umiejętność wywoływania nieskończonego chaosu.
Nikt nie wiedział, co działo się w tej bezkresnej ciemności w ciągu tych trzech miesięcy, ani też Ajax nigdy nikomu o tym nie powiedział. Kiedy zatroskana matka i siostry znalazły go w lesie, na świecie minęły zaledwie 3 dni.

Tak zakończyła się pierwsza przygoda Ajaxa, z jego zardzewiałym mieczem w ręku.
Był to koniec jego młodości i początek jego dni jako wojownika.

Historia nr 5

Po powrocie do domu ten młody chłopak nie był już tym samym człowiekiem.
Nie był już strachliwym i niezdecydowanym, ale stał się frywolny i pewny siebie. Zachowywał się tak, jakby ten świat kręcił się wokół niego i jakby walka była celem jego życia.
Konflikty często przynoszą zmiany, a ta kapryśna, nieobliczalna zmiana wciągnęła Ajaxa jak wirujący kalejdoskop.

W oczach ojca, ten trzeci syn, o którego tak się troszczył, zmienił się na gorsze, sprowadzając na nadmorską wioskę Morepesok wiele niepotrzebnego zamieszania.
A może raczej należałoby powiedzieć, że Ajax stał się punktem zapalnym, bo bez względu na to, dokąd się udał, wszędzie dochodziło do bójek i sprzeczek, a on się tym rozkoszował.

Ostatecznie, po tym, jak z trudem udało się spacyfikować wielką awanturę, w której omal nie doszło do śmierci, jego ojciec nie miał innego wyjścia, jak oddać ukochanego syna do Fatui.
Miał nadzieję, że surowe szkolenie wojskowe w Fatui uchroni jego syna przed temperamentem, ale skończyło się na tym, że zobaczył jak w pełni uzbrojeni żołnierze zostali wybici do nogi przez zwykłe dziecko.

Było to wielkie rozczarowanie dla jego ojca, ale zwróciło też uwagę Pulcinelli, piątej Harbinger.
Pulcinella, zaskoczona wielką siłą Ajaxa i ciekawa, co takiego sprawiło, że niezmiennie stawał się on centrum wydarzeń, wprowadziła go do Fatui pod pretekstem wymierzenia kary, nakazując mu zacząć od najniższego szczebla i podjąć się służby dla carycy.
W ten sposób jego nienasycona żądza walki będzie stale zaspokajana w walce dla Fatui, a jego stale rosnące ego będzie się karmić ekstazą płynącą z pokonywania potężnych wrogów…

Aż w końcu Ajax został wybrany na jednego z Harbingerów Fatui, przyjął godność ” Childe” Tartaglia i stał się jednym z najpotężniejszych ludzi w Snezhnayi.
Ale zostanie Tartaglią było dalekie od jego ostatecznego celu. Dla kogoś, kto chciał podbić świat, był to tylko mały krok w jego podróży.

Listy do domu.

“Najdroższa siostro, czy wszyscy w domu mają się dobrze? Czy staruszkowi polepszyło się z bólem głowy?

Proszę przekaż moje pozdrowienia dla naszych rodziców i całego rodzeństwa.

Wysłałem trochę leków na przeziębienie z Portu Liyue. Są bardzo skuteczne i prawdopodobnie powstrzymają ojca od marudzenia przez jakiś czas. Powinny dotrzeć do ciebie za parę dni.

Oprócz rzeczy dla naszego ojca, oczywiście nie zapomniałem o prezentach dla was.

Do tego listu powinny być dołączone dwa latawce z Liyue, bębenek z grzechotką, dwie porcelanowe lalki z Inazumy i skrzynia pełna różnych przekąsek.

I proszę, przekaż Anthonowi, że mieszkańcy Liyue są tylko nudnymi, starymi, zwykłymi ludźmi, takimi jak my.

Nie są z kamienia, a nawet nie jedzą kamieni.

Nie zamartwiaj się przez wzgląd na mnie, Tonia, i powstrzymaj się od sprawiania kłopotów komukolwiek w domu. Wkrótce wrócę. Gdy już zdobędę siedem gwiazd Liyue i złożę je u stóp Jej Wysokości Carycy, popłynę pierwszym statkiem do domu, tak jak obiecałem – a wiesz, jak zawsze dotrzymuję obietnic.

Twój wierny rycerz”.

Delusion

Delusion Tartaglii jest jego odznaką honorową i dowodem jego siły.
Wciąż pamięta doskonale dzień, w którym otrzymał swoje Delusion i wstąpił do Harbingerów.
Gdy stanął przed zimną, surową Carycą, Jester, pierwszy z Fatui, osobiście przypiął mu te insygnia.
Była to nagroda za zabicie wielu straszliwych bestii i pamiątka po niezliczonych bitwach. Jednak to nie to sprawiło Tartaglii radość, gdyż honor jest naturalną nagrodą dla wojownika. Nie zważał też na dziwne spojrzenia, jakimi obdarzali go nowi “koledzy”, bo opinie i docinki innych nic dla niego nie znaczyły.

Sam widok Carycy na jej wyniosłym tronie wzbudzał w sercu młodzieńca szacunek i podziw, nie tylko dlatego, że otworzyła mu drogę do wielu nadchodzących bitew, ale także z powodu sposobu, w jaki na niego patrzyła. Jej spojrzenie było zimne, ale czyste, aroganckie, lecz ostre.
Była nie tylko świętym Archonem Cryo, ale także prawdziwym wojownikiem.

W ten sposób Childe, otrzymawszy swoje Delusion, złożył przysięgę wierności jedynej i niepowtarzalnej Carycy z Snezhnayi.

Grafika: Chwast
Korekta: Sarenka

Źródło
Tło,  credit: „SAKON04”

*Powyższe tłumaczenie jest własnością strony https://genshin-impact.pl/ i nie zezwalamy bez uzyskania zgody na kopiowanie i rozprzestrzenianie go.