Wygląd i osobowość

 

Xiao

Z czym właściwie zmaga się Xiao?

Taktowna odpowiedź brzmiałaby: stare urazy, niespełnione marzenia, lamenty pokonanych…

W rzeczywistości Xiao walczy z resztkami bogów pokonanych w Wojnie Archonów, która miała miejsce przed powstaniem Siedmiu. Morax pokonał ich i pogrzebał ich szczątki pod skałami ziemi.

Jednak bogowie są nieśmiertelni. Ich świadomość może się zmniejszyć, ale ich moc i nienawiść są wieczne i rozprzestrzeniają się jak trucizna, nieustannie wzniecając chaos na świecie i w jego mieszkańcach.

Władcy Liyue, którzy znają prawdę o Xiao, określają go w jego tysiącletnim boju jako “Zmorę wszelkiego zła”.

Wojny, z którą walczy, nie można wygrać i nigdy się nie skończy. To niewidzialna walka, której nikt nigdy nie będzie mu świadkiem ani nikt mu za nią nie podziękuje.

Historia nr 2

Xiao nie jest jego prawdziwym imieniem, a imieniem nadanym mu w interesie jego własnej ochrony. W młodszych, bardziej naiwnych czasach, pewien bóg odkrył słabość Xiao i zmusił go do służby jako tropiciel krwi, przez co zmuszony był do okrutnych i brutalnych czynów.

Wielu zginęło z jego ręki, wiele nadziei zostało zniszczonych. Został zmuszony nawet do pożerania dusz i marzeń swoich ofiar. Chociaż bardzo cierpiał, nie był w stanie się przeciwstawić.

W końcu, na polu bitwy Wojny Archonów, Morax, Archon żywiołu Geo, zmierzył się w rozstrzygającym pojedynku z ówczesnym mistrzem yakshy.

Obecny stan świata już ujawnił wynik tej bitwy.

Rex Lapis wyzwolił yakshę i nadał mu imię „Xiao”.

„W baśniach innego świata Xiao oznacza imię ducha, który napotkał wielkie cierpienie i trudności. Zniósł wiele bólu, tak jak ty. Od teraz używaj tego imienia”.

Historia nr 3

Aby spłacić swój dług wdzięczności wobec Geo Archona, Xiao zdecydował się wziąć na swoje barki ciężar ochrony Liyue przez kolejne tysiąclecia. Jego przeszłość w służbie u złego boga, pozbawiła go niewinności i łagodności. Wszystko, co w nim pozostało, to umiejętność zabijania i poczucie winy. Jedynym sposobem, w jaki potrafił służyć śmiertelnikom, była walka.

Ale co ludzie mogliby zrobić dla niego w zamian?

Nikt nigdy nie zatrzymałby się aby zadać mu takie pytanie. Widok Xiao, nawet w oddali, był wystarczająco onieśmielający, by ludzie natychmiast uciekali, obawiając się o własne życie.

Jednakże… jeśli ktokolwiek chciałby okazać mu wdzięczność,może jest jedna rzecz, której mógłby spróbować.

Istnieje pewien tajny agent z Qixing, który ma za zadanie pomóc Xiao w ujarzmianiu demonów. Jego przykrywką jest prowadzenie gospody o nazwie Wangshu Inn. Od czasu do czasu Xiao zatrzymuje się w niej  na miskę Migdałowego Tofu. Wystarczy spojrzeć na jego twarz, kiedy je je… nie ma wątpliwości, że uwielbia to danie. Niemniej jednak, to nie słodki smak jest tym, za czym Xiao tęskni. To konsystencja, której nie może się oprzeć – najwyraźniej jest bardzo podobna do tej, która towarzyszyła marzeniom, które kiedyś pożerał.

Historia nr 4

Z czym właściwie zmaga się Xiao?

Ludzie będący u władzy w Liyue wiedzą o walce Xiao z przejawami zła wytwarzanymi przez resztki pokonanych bogów.

Jednakże, zadając pytanie Xiao możemy uzyskać zupełnie inną odpowiedź.

Xiao był kiedyś zniewolony przez złego boga i niezmiernie cierpiał będąc pod jego rządami, aż do odzyskania wolności z ręki Rex Lapisa.

Moce Xiao były wysoko cenione przez adeptów; zdawał się on pokonywać wszelkie rodzaje złych demonów z niebywałą łatwością.

Jednakże źli bogowie również posiadali ogromną moc, a ich żądza zemsty sięgała głębiej, niż zwykli śmiertelnicy mogliby sobie kiedykolwiek wyobrazić. Xiao bezlitośnie mordując niezliczone przejawy ich mściwych resztek dusz spowodował, że dusze te stawały się coraz bardziej rozszczepione. W końcu fragmenty były w stanie skazić duszę Xiao..

Jedynym sposobem na wykorzenienie takiej ilości nienawiści jest zaakceptowanie karmicznego długu, który ze sobą niosła. Ogrom złej karmy nagromadzonej przez Xiao latami, wystarczyłby do pochłonięcia ciała, kości i duszy.

Pomimo tego Xiao nie czuje nienawiści. Żyjąc ponad dwa tysiące lat, żaden dług karmiczny nie jest niczym więcej niż ulotnym wspomnieniem. Żadna uraza nie może trwać tysiąca lat; a żaden dług nie jest tak wielki, że nie można go w tym czasie spłacić.

Xiao spędził wiele długich lat sam.

Ale jego bitwy nigdy nie były daremne.

Ponieważ ostatecznie tym, z kim Xiao walczy, jest on sam.

Historia nr 5

Przeciwko czemu walczy Xiao?

Podróżnik bardzo dobrze rozumie, że Xiao walczy z ciemnością, która zagraża Liyue. Walczy w obronie miasta.

Ale kto go obroni?

Kiedyś większość sił Xiao pochłaniała walka od zmierzchu do świtu, z której wychodził zwycięsko zaledwie o włos. Pola trzcin zostały pocięte na drobne wstążki w zaciętej walce. Xiao pochwycił włócznię wbitą w ziemię i rozpoczął wędrówkę do domu.

Cóż, mówi się “do domu” – ale dokąd Xiao miał wrócić? Po prostu opuszczał pole bitwy.

Wyczerpany Xiao poczuł, jak boska nienawiść, która skaziła jego ciało, zaczyna działać. Bezgraniczna nienawiść zalała jego zmysły, a on sam upadł na ziemię w stanie agonii. Jednak w chwili upadku, ból zniknął bez ostrzeżenia.

Nie było to spowodowane jego własną siłą. Został uratowany przez dźwięk fletu.

Czysty i piękny dźwięk fletu dotarł przez góry i rzeki, niesiony wiatrem do miejsca, w którym leżał. I rozbrzmiewał aż do pierwszego brzasku świtu, który przyniósł ze sobą zdziwiony lot odległych ptaków. Dźwięk fletu chronił Xiao, łagodząc jego dzikie zmysły i dając mu chwilę ulgi.

Kto grał tę muzykę? Xiao był ciekawy, ale nie dociekał. Miał już coś, co sugerowało mu odpowiedź.

Ostatnią osobą, która mogła mu pomóc, był ktoś z Siódemki. Więc ta osoba musiała być jednym z nich…

Ode to Windborne Wraith

Pewien uczony z Akademii Sumeru prowadził kiedyś badania folklorystyczne w Liyue, których wynikiem była książka zatytułowana „Tour of the Land of Liyue”, której osobne wydania są dostępne w Sumeru i Liyue.

„Hidden Diamond and Cloudy Moon: Wonders and Folklores of Liyue” to wersja wydania dostępna w Liyue, z której usunięto wiele mistycznych i magicznych fragmentów.

„Ode to Windborne Wraith” jest jednym z mistycznych rozdziałów, które które pozostały zapisane w kompletnej wersji, dostępnej w Academii.

Dokument wspomina, że ​​chociaż yaksha byli potężnymi i prawymi pośród wszystkich adepti, byli związani własną karmą, cierpiąc wielkie okropności i udręki. Jako tacy, wędrowali po ziemi w stanie niekończącego się cierpienia.

Rozdział ten wymienia wiele metod pocieszania yakshy, takich jak ofiarowywanie jedzenia, święte śpiewy i tym podobne. To uspokoiłoby yakshę i pomogło mu kontynuować obronę pokoju.

Jako szlachetni wojownicy wśród adepti, yaksha często osobiście stawiali się na polu bitwy. Jednak w miarę narastania konfliktów przez całe tysiąclecia, yaksha zostali prawie całkowicie wymazani. Dziś w granicach Liyue zostały po nich jedynie wielkie posągi yakshy ujarzmiających demony, ale ich rysy zostały zniszczone.

Nawiasem mówiąc, język użyty w tym tekście był tak zawiły, a jego treść tak zbita, że ​​sprzedał się gorzej niż Przewodnik turystyczny po Teyvatcie i międzynarodowe streszczenia kulturowe napisane przez El Musk.

Vision

Wszyscy adepti są znani jako „potężni i oświeceni” adepti. A to “oświecenie” odnosi się do światłości ich trzeciego „oka”, które posiadają: Vision.

Ale czy adepti otrzymują swoje Vision w formie uznania od Celestii, tak jak i ludzie?

Xiao nie pamięta już momentu, w którym otrzymał swoją Vision. Dla ludzi byłoby to niezapomniane wydarzenie, jednak dla niego stanowiło to jedynie początek niekończącej się bitwy.

Rzeczą, której Xiao nie może zapomnieć, jest coś innego.

Istnieje wiele ludzkich festiwali i niewielu pamięta prawdziwe historie, które za nimi stoją. Większa część dni, w które się odbywają, zbiega się z okolicznościami walk, w których ludożerne potwory zostały pokonane przez adeptów. Ludzie naśladowali ich i urządzali rytuały egzorcyzmów, aby pamiętać o ich starożytnym heroizmie; z czasem te praktyki  przekształciły się w uroczyste święta.

Nienawiść i pozostała potęga wielu bogów pokonanych przez Moraxa w Liyue czasami wybucha z nienaturalną siłą w ich pół przytomnym, pół sennym stanie. Najbardziej ekstremalna wśród nich jest erupcja, która ma miejsce podczas Lanter Rite. Ze względu na nią, Xiao ma za zadanie wykonać uświęcony tradycją i czasem „Nuo Dance of Evil Conquering”, dlatego walczy w dzień i noc, w czasie trwania festiwalu. Z tego powodu zaczął go nienawidzić.

Teraz Xiao nie uważa bitew za niebezpieczne. To w końcu dzięki jego ciężkiej pracy Liyue było bezpieczne. Dzięki niemu ludzie mogli zapalić swoje latarnie, a błogosławione światła oświetliły nocne niebo i pobliski brzeg.

W tamtym momencie w sercu Xiao rozkwitło zupełnie nowe, wyjątkowe uczucie. Samotność? Spokój? A może obawy o przyszłość? Pozornie młody adept przeszukał swoje serce, ale nie znalazł odpowiedzi.

Korekta: KotelTheCat